‘ของฝากจากบ้านนอก’
สิ่งละอันพันละน้อยที่เราอยากใช้เป็นแหล่งพลังงานไปตลอดทั้งปี
“ตอนเด็กๆ เราเคยไม่ชอบคำว่าบ้านนอก อายที่ต้องใช้คำนี้ตลอด แต่ตอนนี้ไม่อายเลย รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่มีบ้านนอกให้กลับ”
“กลับบ้านนอก” เป็นวลีที่เราได้ยินบ่อยมากเป็นพิเศษในช่วงใกล้วันหยุดปีใหม่ที่ผ่านมา จาก ‘ชนิภา เต็มพร้อม’ หรือ ‘ฝ้ายน้อย’ ช่างภาพสาวเหนือประจำ Trawell ที่เกิดและโตในอำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน ซึ่งกำลังตื่นเต้นเป็นพิเศษที่จะได้กลับไปใช้เวลากับครอบครัวที่ ‘บ้านนอก’ ของเธอ
ปีใหม่นี้ Trawell เลยหยิบ Photo Essay สุดน่ารัก ที่รวบรวมสิ่งละอันพันละน้อยจากบ้านนอก ซึ่งฝ้ายน้อยตั้งใจเก็บใส่กระเป๋ากลับมาเป็นวัตถุดิบและแหล่งพลังงานในการใช้ชีวิตต่อในเมืองใหญ่มาฝากทุกคน
เดินไม่กี่ก้าวก็เจอ เยอะยิ่งกว่าหมา
ได้เห็นก้อนเมฆอยู่ใกล้ตัวมากกว่าอยู่กรุงเทพ ไม่รู้ทำไม
ได้เจอดอกพญาเสือโคร่งซากุระน้อยเมืองน่าน
ได้เห็นยายเคี้ยวหมาก
ได้กินน้ำเย็นๆจากกระบวยตักน้ำจนชื่นใจเป็นพิเศษ
ได้เห็นครัวสุดมินิมอลของยาย และที่สำคัญคือได้เห็นยายยังมีแรงทำกับข้าวแจกบ้านข้างๆ อยู่เสมอ
ได้ซื้อเครื่องจักรสานจากรถขายของสารพัดประโยชน์
ได้เห็นป้ายซอยที่เขียนด้วยมือ
ได้ฟังเสียงตามสายจากลำโพงประกาศประจำหมู่บ้าน
ได้เจอร้านขายสารพัดสินค้าที่มีขายแทบทุกอย่างตั้งแต่กล้วยเป็นหวีๆ ข้าวสารอาหารแห้ง ไปจนถึงกังหันลม
ได้ตามยายไปซื้อผักที่ตลาด
ผักไม่คุ้นตาในกรุงเทพ หาซื้อได้ง่ายๆที่ตลาดใกล้บ้าน
ได้แวะกินขนมจีนน้ำใสใส่น้ำปลาร้า ถ้วยละ 20 บาท หาซื้อกินที่กรุงเทพยากสุดๆ
ได้เห็นวิวพระอาทิตย์ตกระว่างเดินทาง
เดินทางกลับกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ
Contributors
กันยณัฏฐ์ พรจันทร์ทอง
Writerนักเขียน, นักเดินทาง, เด็กหญิงผู้เติบโตในเมืองเก่า ที่มีความสุขทุกครั้งที่ได้จัดกระเป๋าออกไปรู้จักโลก ปัจจุบันกำลัง In a Relationship with ศิลปะ หนัง พิพิธภัณฑ์ เสื้อผ้ามือสองและการเดินเรื่อยเปื่อย
